Zdarzyło się dziś… 26 maja

26 maja 1982 roku została uchwalona ustawa Prawo o adwokaturze. Weszła w życie 1 października tego roku.

Projekt tej uchwały został opracowany przez komisję legislacyjną powołaną w tym celu na Ogólnopolskim Zjeździe Adwokatów w Poznaniu, który miał miejsce 3-4 stycznia 1981 roku. Komisja pracowała bardzo szybko, już po miesiącu wstępną wersję przestawiono Prezydium NRA. Następnie z inicjatywą ustawodawczą w Sejmie wystąpiło pięciu posłów adwokatów, w tym adw. Maria Budzanowska.

Nowa ustawa została uchwalona 26 maja 1982 roku, weszła w życie 1 października 1982 r. Ustawa, która paradoksalnie została przyjęta w okresie stanu wojennego, umacniała niezależność samorządu adwokackiego. Klarownie precyzowała, co jest głównym zadaniem adwokata. „Adwokatura powołana jest do udzielania pomocy prawnej, współdziałania w ochronie praw i wolności obywatelskich oraz w kształtowaniu i stosowaniu prawa”. To znaczące zdanie po raz pierwszy pojawiło się właśnie w ustawie z 1982 roku, stanowiąc niejako preambułę Prawa o adwokaturze. Aby podkreślić znaczenie tych słów, wpisano je również w rotę przysięgi adwokackiej.

W myśl ustawy z 1982 roku, Adwokaturę stanowi ogół adwokatów i aplikantów adwokackich, adwokaci przy wykonywaniu swoich obowiązków zawodowych podlegają zaś jedynie ustawom. Ustawa utrzymywała monopol zespołów adwokackich, ale w uzasadnionych wypadkach przewidywała możliwość wykonywania przez adwokata zawodu indywidualnie lub wspólnie z innymi adwokatem, za zgodą ministra sprawiedliwości, wydaną na wniosek ORA.

Obok zmian o charakterze ustrojowym, nowa ustawa wprowadziła zmiany w zakresie przygotowania do zawodu. Warunkiem wpisu na listę adwokatów było ukończenie jednolitej, czteroletniej aplikacji adwokackiej oraz zdanie egzaminu adwokackiego.

Adwokatura w 1982 roku została zorganizowana na zasadach samorządu zawodowego. Do zakresu jego obowiązków należało tworzenie warunków do wykonywania ustawowych zadań adwokatury, reprezentowanie i ochrona jej praw, sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem przepisów o wykonywaniu zawodu adwokata, ustalanie i krzewienie zasad etyki zawodowej oraz prowadzenie doskonalenia zawodowego adwokatów i kształcenie aplikantów adwokackich.

W strukturze nowego samorządu adwokackiego ustawa wyodrębniła organy adwokatury oraz organy izb adwokackich. Do pierwszych ustawa zaliczyła nowo utworzony Krajowy Zjazd Adwokatury, Naczelną Radę Adwokacką, Wyższy Sąd Dyscyplinarny i Wyższą Komisję Rewizyjną. Organami izb zostały: zgromadzenie izby złożone ze wszystkich członków izby wykonujących zawód oraz delegatów adwokatów niewykonujących zawodu, okręgowa rada adwokacka, sąd dyscyplinarny i komisja rewizyjna. Do podstawowych zadań zgromadzenia należy wybór delegatów na KZA oraz władz i pozostałych członków organów izb.

Krajowy Zjazd Adwokatury, zgodnie z ustawą z 1982 roku, tworzyli wybrani w odpowiedniej proporcji delegaci ze wszystkich izb adwokackich oraz dziekani i członkowie NRA. Zwyczajny Zjazd miał się odbywać co trzy lata, z uprawnieniami wyborczymi i kontrolnymi. Do zadań Zjazdu ustawa zaliczała dokonywanie wyboru prezesa i niebędących dziekanami członków NRA oraz prezesa, przewodniczącego i pozostałych członków organów adwokatury. Zjazd otrzymał też wyłączne prawo wytyczania kierunków działania samorządu adwokackiego.

Ustawę Poa wielokrotnie nowelizowano. 

Share on FacebookShare on TwitterShare on LinkedInSend Email

Polecane strony

Naczelna Rada Adwokacka
Centrum Mediacji
Krajowy rejestr Adwokatów i Aplikantów Adwokackich
Pismo Adwokatury Polskiej
Wyższy Sąd Dscyplinarny
Newsletter Adwokatury
http://e-magazynadwokat.pl/
https://www.mlodapalestra.pl/
Muzeum Adwokatury
Palestra Świętokrzyska
Biblioteka Palestry
banner polski