22 czerwca 2018 roku w Auditorium Maximum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie odbyło się uroczyste ślubowanie stu pięciu krakowskich adwokatów.

W uroczystości oprócz ślubujących i ich najbliższych udział wzięli także znakomici goście:  adw. Jacek Trela, prezes Naczelnej Rady Adwokackiej, adw. prof. Piotr Kardas, wiceprezes Naczelnej Rady Adwokackiej, prezes Sądu Apelacyjnego w Krakowie SSA Rafał Dzyr,  r.pr. dr Marcin Sala-Szczypiński, dziekan Okręgowej Izby Radców Prawnych, Henryka Bednorz-Godyń, wiceprzewodnicząca Rady Izby Komorniczej w Krakowie, Kazimierz Karasiński, konsul Honorowy Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, ks. Jan Pasierbek – były duszpasterz środowisk prawniczych w Krakowie, Gabriela Przystał, wiceprzewodnicząca Rady Małopolskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa, Bartłomiej Wawrzyniak, dr Marcin Wolczko – obecny duszpasterz środowisk prawniczych w Krakowie.

Nowo powołani do zawodu adwokackiego ślubowanie złożyli na ręce dziekana Okręgowej Rady Adwokackiej w Krakowie adw. Pawła Gierasa.

W swoim przemówieniu dziekan ORA w Krakowie podkreślił ogromną rolę etyki zawodowej, która jest fundamentem działalności nie tylko adwokatów, ale również innych przedstawicieli zawodów zaufania publicznego. Zdaniem dziekana bez przestrzegania zasad etyki zawód adwokata jest niepełny. Jednym z najważniejszych warunków przestrzegania zasad etycznych jest dochowywanie tajemnicy adwokackiej. Warto zauważyć, że grupa ślubujących była trzecim rocznikiem, który w ramach egzaminu adwokackiego zdawał część z etyki. Dziekan złożył wszystkim ślubującym serdeczne gratulacje i życzenia powodzenia na ścieżce zawodowej.

Gratulacje i życzenia złożyli także w przemówieniach prezes Naczelnej Rady Adwokackiej adw. Jacek Trela i prezes Sądu Apelacyjnego w Krakowie Rafał Dzyr. Głos zabrał również starosta roku nowo powołanych adwokatów adw. Mateusz Weredyński.

Tym razem w ramach oprawy artystycznej odtworzono znakomite przedstawienie Narodowego Starego Teatru w Krakowie pt. Ja jestem Żyd z „Wesela” na podstawie utworu Romana Brandstaettera w reżyserii Tadeusza Malaka, którego wydźwięk i walory artystyczne zawsze pozostają aktualne.